Izrael Szamir
(Israel Shamir)
Kabała Władzy
Tłumaczył: Roman Łukasiak
Freddy wraca
Religijne
nauczanie Talmudu wpoiło wielu Żydom lekceważące podejście do własności i życia
nie-Żydów. Nawet niereligijni Żydzi obarczeni są tym psychologicznym brzemieniem
z przeszłości. Jeśli porównamy żydowską wiarę do rozweselającego napitku
zawierającego różne wyciągi i spirytus, to u Żyda postreligijnego pozostał
trujący brązowy osad. Dlatego niereligijni Żydzi w rządach powojennej Polski i
Czechosłowacji poparli w roku 1945 przesiedlanie etnicznych Niemców, a także
dlatego w roku 1919 zdominowany przez Żydów rząd rewolucyjnych Węgier mordował
swoich przeciwników na ogromną skalę. Syjoniści przewyższyli wszystko, łącząc
mordy z przesiedleniami.
Żydzi nie są
wyjątkiem; wiele narodów i państw robiło to samo. Jednak wśród Żydów jest
znacznie mniej skruchy z powody mordów i przesiedleń. Dziwne zachowanie Benny
Morris’a, izraelskiego „nowego historyka”, wprawiło w zakłopotanie wielu
przyjaciół. Jak mógł historyk al-Nakbah (palestyńskiej katastrofy z 1948) zostać
rzecznikiem izraelskich prawicowców? Kilka dni temu izraelska TV przeprowadziła
żywą dyskusją o zaletach przesiedleń. Nie każdy popierał ten zamiar, lecz
popierających przesiedlenia nie poddano ostracyzmowi. Siedzieli zadowoleni z
siebie, uśmiechali się i domagali się masowych morderstw i wypędzeń, podając
poprzednie przesiedlenia jako dowód słuszności. W wiadomościach izraelskiej TV
prowadzący powiedział o śmierci izraelskiego sierżanta, po czym, z obojętną
miną, przeszedł do informacji o pięćdziesięciu zamordowanych Palestyńczykach.
Takie bezduszne i
bezwstydne zachowanie jest pochodną sztucznie utworzonej w żydowskiej
świadomości przepaści, oddzielającej Żydów od nie-Żydów. Taniya, kompendium
wiedzy kabalistycznej, zakłada, że w łańcuchu „Żyd - nie-Żyd - zwierzę”, różnica
pomiędzy dwoma pierwszymi elementami jest o wiele większa niż różnica pomiędzy
drugim i trzecim elementem. Takie wyobrażenie jest zakodowane w podświadomości
wielu Żydów, religijnych i niereligijnych.
Gdy złoczyńcy
popierający Sharona bez najmniejszych wyrzutów sumienia masakrowali nie-Żydów,
wielu pobożnych Żydów sprzeciwiało się działaniom Sharona, jak sprzeciwialiby
się okrutnemu obchodzeniu się ze zwierzętami. W rzeczywistości, na ścianach
domów w Tel Avivie jest więcej plakatów protestujących przeciwko
niehumanitarnemu karmieniu gęsi, niż potępiających masowe mordowanie
Palestyńczyków.
Talmud nakazuje
litować się nad zwierzętami, o czym możemy dowiedzieć się z następującej bajki.
Baran w drodze do rzeźni próbował znaleźć azyl u rabina Judaha, który wypchnął
zwierzaka i powiedział, że dla barana to normalne, że go zarżną. Ponieważ nie
miał on litości dla barana, Bóg przestał się litować nad nim, i święty rabin
cierpiał wiele lat na chorobę nerek. Po wielu latach nie pozwolił zabić osy, i
ta oznaka litości skłoniła Boga do cofnięcia wyroku.
Lecz nie ma
zupełnie litości dla nie-Żydów. Są oni często porównywani do zwierząt, lecz
chociaż istnieje obowiązek ratowania zagrożonego zwierzęcia, to nie ma obowiązku
ratowania Goja. Ten paradoks, polegający na litości dla zwierząt i braku
współczucia dla nie-Żydów, powoduje wiele nieprawidłowości w żydowskich
poglądach.
Pomimo darzenia
zwierząt pewnym uczuciem, ludzie nie wahają się ich sprzedawać, zabijać,
rozdzielać i przemieszczać je, gdy uważają to za konieczne. Nie uważamy tego za
grzech, ani za naganne zachowanie. Rozlew krwi pozbawił Lady Macbeth snu, lecz
osoba z tradycyjnymi żydowskimi poglądami w ogóle nie czułaby się źle.
Zachowałaby pogodę ducha po zamordowaniu palestyńskich chłopów w Kafr Kassem w
roku 1956, lub egipskich jeńców wojennych w 1967, i oczywiście, rosyjskiej i
węgierskiej arystokracji w 1920, Niemców i Polaków w 1945, Irakijczyków i
Afgańczyków w 2002.
Osoba taka nie
sprawiałaby wrażenia maniakalnego mordercy, ponieważ uważałaby siebie za
całkowicie zdrowego człowieka. Spotkałem w Izraelu wielu profesjonalnych
morderców i dręczycieli i żaden z nich nie doświadczył wyrzutów sumienia. Stary
sędzia Sądu Najwyższego, Moshe Landoi, zezwolił na ‘umiarkowane’ tortury
aresztowanych Gojów, których krzyki nie przeszkadzały mu smacznie spać. Jest on
wciąż szanowany przez swoich kolegów i media. Ehud Yatom, urzędnik Głównego
Biura Bezpieczeństwa Izraela, Shabak, chwalił się w wywiadzie, że rozbił
kamieniem głowę palestyńskiemu więźniowi.
Nie mógł zrozumieć, dlaczego ktokolwiek mógłby uznać to za niewłaściwe. Gdy jego
kariera uległa lekkiemu zahamowaniu, został wsparty przez wielu członków
parlamentu i izraelską opinię publiczną. W końcu został członkiem parlamentu.
Głębokie
przekonanie o naszej prawości czyni nas, Żydów, tak wyjątkowymi. Utrudnia to
także postępowanie Żydom sprawiedliwym. Nie sprawiamy wystarczająco wiele
kłopotów. Żydowscy naziści są całkiem tolerancyjni dla żydowskich liberałów:
partie pozostają w napiętych, lecz dobrych stosunkach myśliwego z
wegetarianinem, nie są to stosunki myśliwego ze zwierzyną łowną. Rzadko żydowscy
radykałowie z al-Awdah i podobnych grup przerwą błogi stan zadowolenia,
odrzucając samą ideę państwa żydowskiego i odwiecznego Narodu Izraela.
Szczególne uczucie
do nie-Żyda jest manifestowane w endogamii żydowskiej, polegającej na tradycji
żenienia się jedynie ze współwyznawcami. W Talmudzie, kopulacja z nie-Żydem jest
równoznaczna zezwierzęceniu. Nawet w dwudziestym wieku, żydowski pisarz Sholom
Aleichem opisał jak prawowierny Żyd, Tewje Mleczarz („Skrzypek na Dachu”),
wykonał pełne obrzędy pogrzebowe dla swojej córki, która poślubiła nie-Żyda.
Haaretz doniósł, że w ostatnim roku, Mortimer Zuckermann, właściciel wielu
gazet w Ameryce, rozwiódł się ze swoją nie-żydowską żoną, aby wejść do górnej
grupy Żydów amerykańskich.
Ponadto,
małżeństwo nie z współwyznawcą uważane jest za odrzucenie żydostwa. Dobry
człowiek, świętej pamięci profesor Yeshayahu Leibowitz, zaprzysięgły wróg
okupacji izraelskiej, pomimo tego uważał takie małżeństwo za „zdradzenie Żydów”,
a Żydów, którzy ożenili się poza swoją grupą, za ‘dezerterów’.
Dzieci z małżeństw
mieszanych często są wprowadzane w błąd odnośnie ich statusu w żydowskiej
społeczności. Bez względu na to, co powiedzą im ich mający najlepsze intencje
rodzice, są one często uważane za nieczystych bękartów, nie nadających się na
ważne stanowiska w danej społeczności. Społeczność ta będzie ich wykorzystywać,
obrażać i odrzucać. Schemat ten można zauważyć w Izraelu, gdzie dzieci z
małżeństw mieszanych służą w wojsku, lecz jeśli zginą za żydowskie państwo,
chowani są za cmentarnym płotem. Byłoby lepiej dla nich, gdyby rozsądnie
podchodząc do swego pochodzenia, związali swój los z narodem, który akceptuje
ich całkowicie.
Obecny rozkwit
żydowskiej idei zdarzył się nie po raz pierwszy. Przypomina Freddy’ego z filmu
grozy Koszmar z Ulicy Wiązów (A Nightmare on Elm Street): za każdym
razem, gdy koncepcja ta się materializuje, powoduje ludobójstwo. Biblijna
historia o totalnym ludobójstwie Jozjasza posłużyła za przykład ludobójczym
Hasmonejczykom; masowe mordy Bar Kochby doprowadziły do rzezi nie-Żydów w
Jemenie i Palestynie, na Cyprze i w Aleksandrii. Przewyższyło je ludobójstwo na
wielką skalę praktykowane przez żydowskich rządców Chazarii. Ludobójstwo
Palestyńczyków także nie zostanie zapomniane. Między innymi dlatego wierzę, że
krwiożercze widmo państwa żydowskiego powinno w końcu zostać odłożone do lamusa.
Możemy
zaproponować inną ideę, ideę równości. Ostatecznie, rzeczywista przepaść
istnieje nie między Arabami i Żydami; istnieje ona między wrogami równości i
resztą z nas. Dawno temu, Św. Paweł powiedział, że Chrystus doprowadził do
pokoju między Żydami i nie-Żydami. Jego słowa zachowują ważność, pomimo prób
przepisania historii przez Goldhagen’a i judeochrześcijańskich apologetów.
Obecni przywódcy Izraela popełnili straszne zbrodnie wojenne i stracili ostatnie
oznaki praworządności. Istnieje pilna potrzeba ustanowienia nowego prawowitego
przywództwa dla całej Palestyny, przywództwa reprezentującego wszystkie religie
i wspólnoty narodowe Palestyny. Należy wziąć przykład z Afrykańskiego Kongresu
Narodowego w Południowej Afryce.
Spis treści
|