FOR FULL EQUALITY OF NATIVE AND ADOPTIVE PALESTINIANS

FOR One Man, One Vote

Izrael Szamir

(Israel Shamir) 

Kabała Władzy

Tłumaczył: Roman Łukasiak

Posłanie na Boże Narodzenie

To nie przypadek, że Chrystus urodził się w Judei, dzień po zimowym przesileniu, w najciemniejszej porze roku. Nie jest przypadkiem, że urodził się w rodzinie palestyńskich uciekinierów z Galilei, zapędzonych przez wojsko do jaskiń na skraju pustyni.

Syn Człowieczy mógłby urodzić się gdziekolwiek na świecie, i byłby przyjęty z wielką chwałą. Zamiast tego, wybrał najciemniejszą porę i najciemniejsze miejsce, a także najniższy z możliwych stanów. Przyszedł jak przychodzi światło, tam gdzie, i kiedy, jest najbardziej potrzebne.

Jego narodzenie w Palestynie jest czasami uważane za znak specjalnego wywyższenia ludu, wśród którego się narodził. Ewangeliczni Syjoniści w swoim dążeniu do popierania Izraela głoszą, że Żydzi zasłużenie zostali wybrani by wśród nich narodził się Chrystus. Inny syjonistyczny strumyczek, ‘Żydzi popierający Jezusa[1]’ (Jews for Jesus), próbują przywłaszczyć sobie Jezusa, jako współwyznawcę i kolegę Żyda, Zbawiciela Żydów. Cały przemysł medialny lansuje ideę Jezusa, jako żydowskiego rabina, i sugeruje konieczność składania przez chrześcijan daniny dla Żydów.

Lecz można także odczytać Pismo w innym świetle, Jezus wybrał narodzenie w najciemniejszą porę i w najciemniejszym miejscu, pośród ludu owładniętego ciemną ideą. Żydowskim paradygmatem tamtych czasów był system podwójnej moralności, wzajemnego poparcia w połączeniu z ignorowaniem obcych, miłości wewnątrz i wrogości na zewnątrz grupy. Chrystus wybrał narodzenie tutaj, ponieważ czuł, że jest to najbardziej niebezpieczne wyzwanie, przed jakim stoi ludzkość, i dlatego należy je podjąć.

Tradycja mówi, że po śmierci, zstąpił On do piekieł i zbawił dusze sprawiedliwych. Nazwane jest to złamaniem bram piekielnych, wizualne przedstawienie tego czynu można znaleźć w wielu kościołach, na przykład, w małej absydzie klasztoru Najświętszego Zbawiciela w Chora w Konstantynopolu (Istambuł). Jego narodziny w Judei króla Heroda, kontrolowanej przez Faryzeuszy, było prefiguracją zstąpienia do piekieł. Przyszedł w najgorsze miejsce by zbawić dusze sprawiedliwych, Piotra i Pawła, Jana i Jakuba, i innych pobożnych ludzi. Zaledwie trzysta lat po Jego narodzinach, Jego idea braterstwa odniosła zwycięstwo. Niestety, siły ciemności nie zostały pokonane.

Owa idea wyższości, nierówności, bycia dobrym dla rodziny i strasznym dla pozostałych, jest ponownie największym niebezpieczeństwem stojącym przed ludzkością, dwa tysiące lat później, gdy świat dokonał pełnego obrotu i powrócił w to samo miejsce. Betlejem znowu opłakuje niewiniątka; w Jerozolimie rządzi nowsza, lepiej uzbrojona wersja króla Heroda; doktryna podwójnej moralności znowu rozprzestrzenia się po ziemi zdobywając wielkie imperia.

Pomimo tego, dzisiaj przychodzi nadzieja, że najciemniejszy czas jest za nami. Radujmy się!

Spis treści